O projekcie

Projekt performance audiowizualnego, łączący idee japońskiej poezji haiku,
współczesną sztukę wizualną i improwizację intuitywną w muzyce.
Poezja haiku i współczesna intuitywna sztuka europejska
odwołują się do tych samych praktyk, metod i żródeł twórczości arytystycznej.
Łączą je te same sposoby widzenia świata oraz podłoże filozoficzne.
Mimo odmiennych języków, polegają na podobnym odbiorze rzeczywistości
i odwołują się do podobnych intuicji estetycznych.
Poezja haiku, wynikająca z filozofii zen, polega na intuitywnym uchwyceniu
i ubraniu w słowa wrażenia pewnego momentu, mocno oddziaływującego na poetę.
Emocja związana z tą chwilą jest tym, co najważniejsze w przekazie haiku
- intuicję tej chwili powinien odczytać odbiorca poezji.
Jak powiedzial mistrz zen D.T. Suzuki: "Haiku.. przedstawia obrazy
odzwierciedlające intuicję." Performance Haiku jest formą łączącą
obraz z dźwiękiem pozwalającą na dotarcie do warstw niedostępnych
spekulacji intelektualnej. Sztuka ta ma swoje korzenie w taoistycznym
ideale twórczości artystycznej, będącej wglądem w prawdziwe,
niewerbalizowalne oblicze świata, dotykające samego Dao.
Opis techniczny /przykład/ utwór pt. Albion Hotel Obraz projektowany
jest za pomocą małego projektora trzymanego w ręku przez performera /A. Janicki/.
Przedstawia wnętrza Albion Hotel (GB).
Dynamiczny obraz klaustrofobicznej przestrzeni multiplikowany jest z pomocą
odbicia w lustrze ustawionego na scenie. Obraz powielony przez lustro
i padający na białą płaszczyznę ekranu tworzy abstrakcyjną kompozycję.
Ruch performera, przypominający ruchy w trakcie ćwiczenia tai chi
determinuje zakres tego co z obrazu realnego przechodzi w abstrakt
przypominający obraz w kalejdoskopie. Kamera umieszczona nad sceną
rejestruje obraz powstały w wyniku działania performera i emituje
go na ekran wielkoformatowy. Dynamika ruchu performera wpływa
bezpośrednio na ten obraz, z którego - jak z intuitywnej partytury - czerpią muzycy.
Dźwięk wpływa na emocje performera tworząc symbiotyczny
układ łączący obraz z dźwiękiem.

PALIMPSEST EST

To performance audiowizualny w którym obraz staje się swego rodzaju partyturą dla muzyków.
Reinterpretacja obrazu na dźwięk odbywa się zgodnie z zasadą powstawania muzyki intuitywnej.

Performance składa się z 4 części: „Albion Hotel”, „Cisza”, „Tokyo”, „BlackOut”.

W dwóch pierwszych częściach podstawą działań performera Aleksandra Janickiego jest jego wideo:
„Albion Hotel” to niepokojąca opowieść o drodze wiodącej przez puste korytarze wiktoriańskiego hotelu
w Brighton. „Tokyo” to obraz współczesnej metropolii.

W trakcie performance obraz zostaje poddawany deformacji – linearność materii filmowej
zaczyna się rozpadać. Wideo z mini projektora trzymanego w ręku performera, nieustannie
się zmienia: drga, powiększa się, duplikuje i nakłada. Na początku realistyczny, rozpada się,
deformuje, tworząc kalejdoskopową mozaikę, na końcu będącą abstrakcyjną formą pixli
w typowej dla projekcji gamie kolorystycznej RGB. Odbity przez ekran z lustrem obraz,
zostaje przechwycony przez rejestrującą go kamerę i wyprojektowany na dużym ekranie
na scenie, stanowiąc punkt odniesienia dla muzyków.

Dynamicznie zmieniający się obraz staje się partyturą. Muzycy reinterpretują obraz
w czasie rzeczywistym a linia melodyczna wpływa na performera tworząc zamknięty krąg oddziaływania.

Utwór „Cisza” to obraz video i światła ale odbity od tafli wody. Jej migotliwa powierzchnia
zaburzana interwencją performera odbija obraz zniekształcony, pozbawiony realnych odniesień,
abstrakcyjny, stając się rodzajem zwizualizowanej mantry.

Ostatni utwór „BlackOut” to projekcja totalna – obraz projektowany na artystów i ekran powoli,
od bieli poprzez szarość, stopniowo zmierzającej ku czerni. Elementem nawarstwiających się
elementów w animacji są mapy w formie rysunków technicznych z poziomicami, układami
odniesień geograficznych, fragmentarycznych oznaczeń i opisów. Ich konkretne odniesienie
do terytorium traci na znaczeniu. Poprzez ich multiplikację, ruch i układ przestrzenny, w końcu
zagęszczenie, tworzą coraz bardziej skomplikowaną sieć. Aż do czerni.

Performance audiowizualnym „Palimpsest” odnosi się do otaczającej nas ikonosfery - wizualnego
ale i dźwiękowego środowisko człowieka. Współczesna ikonosfera jest tworzona w znacznej
mierze przez wytwory kultury masowej oraz środki masowego przekazu. Jej wzmagającą się
intensywność stanowi podstawowy punkt odniesienia.

Od energii, twórczej wrażliwości oraz co najważniejsze, otwartości na działanie intuitywne
performera i muzyków,

zależy jak długo i w jakiej formie performance zostanie zrealizowany. Jedno jest pewne: każde
z wystąpień różni się od innych tak w warstwie obrazu jak i muzyki i czasu jego trwania.
To dla twórców realna podróż poza czasem do której formacja HiQ zaprasza także i odbiorców.

Zapraszamy!

Aleksander Janicki

Jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1984 -1990).
Jest twórcą licznych instalacji multimedialnych (inter i semi – aktywnych),
prezentowanych w przestrzeni publicznej (między innymi wielokrotnie
wystawiane w Polsce i za granicą: Projekcje - Siedzący, Non Stop, Gimnastyk,
Przyst@nek, Identity, Auto-graf). Jest autorem artystycznych akcji
i działań parateatralnych w Polsce i zagranicą np. "Visitor" z serii Re-Produkcje,
prezentowaną niezależnie w Muenster, Kassel, Wenecji oraz na Art Forum
w Berlinie, Krakowie, Warszawie, Frankfurcie nad Menem, St. Petersburgu
i w Norymberdze. Wystawa "TRANSmisje" była pierwszą wystawą
symultaniczną (ekspozycja w trzech miejscach ekspozycyjnych w CSiTJ Manghha
- oddziale Muzeum Narodowego w Krakowie, Starmach Gallery i Galerii Zderzak).
Jego semi-aktywna instalacja Echo prezentowana była przez cały
okres trwania Expo w Pawilonie Polskim w Japonii (2005).

W ramach Międzynarodowego Festiwalu Mediów WRO
oraz Międzynarodowego Festiwalu Sztuka Ulicy w Warszawie zrealizował
multimedialne akcje: Przyst@nek 1 - Tram Stop, Bus Stop. Na zaproszenie
Andrzeja Wajdy zaprojektował multimedialną wystawę dotyczącą historii
PRL - SocLand w Nowej Hucie (2001) oraz wystawę z okazji wizyty
Cesarza Japonii w Krakowie - Hiroshige multimedialnie (2002).

Brał udział w międzynarodowych prezentacjach sztuki polskiej między innymi:
Young Art from Kraków - Museum Junge Kunst (Frankfurt Am Oder 2000),
Visual art - simple life - video and media art from Poland (Oldenburg 2000),
Dni Polski w Austrii (Wiedeń 2003), Blaue Nacht w Niemczech (Norymberga 2004),
Nowa Polska (Une saison Polonaise en France 2004), Expo (Japonia 2005),
Odyssey Media Art. And Performance Festival, (Bałakława, Ukrainia 2006)
oraz Międzynarodowego Biennale Sztuki Mediów – WRO 2011.

Jest twórcą instalacji multimedialnych i obrazów do muzyki współczesnej
takich kompozytorów jak np.: Krzysztof Knittel, Hanna Kulenty, Tadeusz Wielecki,
które prezentowane były na Festiwalach: Musica Polonica Nova (2007,2008),
Audio Art. (2007). czy Warszawskiej Jesieni (2008). Od roku 2010 rozpoczął
interaktywne projekcje do cyklu koncertów pod tytułem „Haiku” realizowanych
między innymi z Rafałem Mazurem /gitara basowa/ i Tomkiem Chołoniewskim /perkusja/.
Projekt ma charakter działań intuitywnych łączących obraz z muzyką.

Zrealizował wiele projektów scenograficznych w teatrach a także w przestrzeni publicznej.
Współpracuje między innymi: z Teatrem Powszechnym w Warszawie,
im. J. Słowackiego, KTO i Bagatela w Krakowie, Teatrem Nowy w Łodzi,
Teatrem W. Siemaszkowej w Rzeszowie, Groteska w Krakowie, Arlekin w Łodzi,
Muzeum Narodowym, Muzeum Historii Polski, Centrum WRO we Wrocławiu,
Kopalnią Soli Wieliczka, Szkołą Filmową i Teatralną w Łodzi. Dla Instytutu
Dobrego Smaku i Województwa Małopolskiego zrealizował cykl imprez plenerowych:
targowych i kulinarnych w ramach wspierania idei przystąpienia Polski do Unii Europejskiej.

Jest autorem filmów eksperymentalnych między innymi na Festiwal Era Nowe
Horyzonty we Wrocławiu na wystawę „Has-nieosiągalne” (2010), „Manggha” (2011)
którego premiera miała miejsce w Paryżu czy „Haiku” (2011) na Międzynarodowy
Festiwal Audio Art. (2011). Obecnie realizuje pionierski projekt meta-filmu
internetowego opartego na strukturze filmu Dziga Wiertowa „Człowiek z Kamerą” z roku 1929.

Ostatnio prezentowane prace multimedialne:

„Powrót Odyssa” - karaoke w ramach wystawy „Ok.! Wyspiański” w Muzeum
Narodowym w Krakowie i Bunkrze Sztuki, (2008); „Plaża” (side specific)
w Pawilonie Wyspiańskiego, Kraków (2009); Pole widzenia 2/ Festiwal
Animacji i Nowych Mediów w CSW, Toruń (2009); „Origami” w Muzeum Sztuki
I Techniki Japońskiej Manggha, Kraków (2009); „Aura” w ramach wystawy
„Ukryta Dekada 1995-2005” w Bunkrze Sztuki, Kraków (2009/10); z okazji
roku Chopinowskiego zrealizował trzy projekt w przestrzeni publicznej:
„Upadł fortepian”, „Przyst@nek” i „Chopin SAT” (2010). W roku bieżącym
w ramach obchodów roku Czesława Miłosza zrealizował instalcje:
„Ślad” /pod Wawelem/ i „HAIKU” /przed muzeum Narodowym w Krakowie/
oraz Camera Obscura – największej tego typu instalacji w Europie.
W 2011 wystawiał też na Międzynarodowym Biennale Sztuki Mediów WRO.

Zajmuje się też grafiką, fotografią, wideo, projektowaniem graficznym
i scenografią, aranżacją przestrzeni, w tym ekspozycyjnych (między innymi:
Hiroshige - Multimedialnie CsiTJ Manggha, (2002); Identity - Bunkier Sztuki
w Krakowie (2005/06), Wreszcie Nowa! - Muzeum Narodowe w Krakowie (2007),
Ukryta Dekada (2009/10)).    Jest pomysłodawcą i współautorem projektu
multimedialnego Pawilonu Polskiego na Expo 2005 w Japonii
oraz przestrzeni DOJO Stara Wieś - centrum japońskich sztuk walki
w Górach Świętokrzyskich – pierwszego, na taką skalę, ośrodka w Europie

Jest autorem projektów koncepcyjnych w dziedzinie multimediów miedzy innymi:
w Pawilonie Polskim na Expo    w Japonii (2005), Muzeum Miejsca
w Fabryce Oskara Schindlera (2006), Pawilonie im. Stanisława Wyspiańskiego
w Krakowie (2007), Ogród Sztuk w Krakowie (2008), Centrum Sztuki Współczesnej
„Znaki czasu” w Toruniu (2007/8). Ostatnio był konsultantem do spraw multimediów
w Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu (2008), Muzeum Sztuki Nowoczesnej
w Krakowie (2009), MOCAC /Muzeum Sztuki Współczesnej Kraków/ 2010


Nagrody /wybór/:
Nagroda SARP - /oddział w Krakowie/ za najlepszy projekt roku 2005
Ogólnopolska Nagroda SARP / 2006
Nagroda Ministra Infrastruktury I Stopnia / 2006
Contractworld Award, Hanowerf / 2007
Best Practice Special Award for Interactive Digital Signage in the Open Space Art. & Architecture / 2011

Rafał Mazur

muzyk-improwizator, filozof

Głównym polem zainteresowania i działania jest dla Rafała swobodna
improwizacja, zarówno zespołowa jak i solowa. Od kilku lat artysta działa
energicznie na europejskiej scenie muzyki improwizowanej,
jest zapraszany na koncerty i festiwale, oraz zaprasza zagranicznych
muzyków-improwizatorów na wspólne koncerty w Polsce.
W swej praktyce muzyka-improwizatora i na drodze do osiągnięcia
mistrzostwa w niej, Rafał studiuje filozofię chińską (Instytut Filozofii UJ),
czyniąc z taoizmu mocną podstawę do osiągnięcia postawy improwizatora.
Od 5 lat aktywnie trenuje taoistyczną sztukę walki TaiJi Quan Chen, uważając
za chińskimi filozofami i mistrzami sztuk walki, iż najważniejszy w kwestii
kreacji spontanicznej oraz adekwatnej reakcji na nieprzewidziane sytuacje
(sytuacje improwizacji kolektywnej) jest stan umysłu.
W Chinach od ponad 3000 lat doskonali się praktyki przygotowywania umysłu
do działania spontanicznego, a teoretyczne rozważania nad kreacją "ad hoc",
znajdujące swe źródła w taoistycznej tezie o "naturalnej i spontanicznej kreacji"
otaczającej nas rzeczywistości, mają swoje poczatki
we wczesnym średniowieczu - dynastii Tang.

W 2006 roku, podczas trasy koncertowej Polish Sound Art in China w Chinach,
gdzie artysta reprezentował polska muzykę improwizowaną, oprócz koncertowania
Rafał wygłosił wykłady w NiLIHo Gallery w Foshan oraz w Zendai Art Museum
w Szanghaju, oraz konfrontował swoje podejście do improwizacji
(oraz do taoizmu i Tai Ji) w spotkaniach z przedstawicielami chińskiej
sceny muzyki improwizowanej.

Efektem pracy i artystycznych poszukiwań Rafała, jest pierwsza płyta muzyki
swobodnie improwizowanej na akustycznej gitarze basowej solo - "Sonor Forms",
wydane w listopadzie 2009 przez niezależne wydawnictwo DTS Records,
w serii TRANSIDIOMATICS. Jest to efekt pracy artysty nad spontaniczną
improwizacją solową.

Obecnie Rafał Mazur działa w zespołach: Ensemble 56, Mockunas/Mazur/Strid Trio,
Mazur/Neuringer Duo, „HiQ” - audiowizualny projekt realizowany wraz
z Aleksandrem Janickim oraz Kraków Intuitive Music Ensemble.
Równocześnie na studiach doktoranckich w Instytucie Filozofii UJ realizuje
program badawczy dotyczący daoistycznych strategii działania używanych
w praktyce artystycznej kręgu konfucjańskiego i możliwości zastosowania
tych strategii w praktyce swobodnej improwizacji.
Rafał Mazur gra na akustycznej gitarze basowej zbudowanej
przez Jerzego Wysockiego i używa strun Thomastik-Infeld.

Paulina Owczarek

Paulina Owczarek (*1985) – saksofonistka, absolwentka Akademii Muzycznej
w Krakowie oraz filologii rosyjskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Gra na saksofonie altowym i barytonowym.
Zajmuje się głównie muzyką swobodnie improwizowaną
i współczesną kameralistyką.

Współtworzy improwizujące RadioActive Duo z W.Krzakiem, OCD Trio
(P.Owczarek - J. Carmona - M. Dymny), a także projekt Wola Dźwiękowa
z A.Chikmakovem, kwartet Saksofonarium oraz zespół Vladimirska.

Bierze udział w projektach krakowskiej sceny improwizowanej,
m.in. Laboratorium Intuicji, Open Session, a także festiwalach
poświęconych muzyce współczesnej i free improvisation (Musica Electronica
Nova we Wrocławiu, Leytonstone Festival w Londynie, Taller de Musica
Improvisada w Maladze, AudioArt w Krakowie). Uczestniczyła w konkursach
współczesnej muzyki kameralnej oraz saksofonowych kursach
mistrzowskich u prof. G.Preisnera i M. Mazzoniego.

Grała m.in. w elektroakustycznym kwartecie LANZA,
saksofonowo-organowym Movement Duo, specjalizującym się
w wykonawstwie muzyki XX wieku i w "takim...duo" z tancerką
A.Bogdanowicz; współpracowała z London Improvisers Orchestra,
krakowskim Teatrem Starym i Stowarzyszeniem Teatralnym Badów
oraz z muzykami, takimi jak: Noël Akchoté, Tomek Chołoniewski,
Rafał Drewniany, Kamil Korolczuk, Rafał Mazur, Barbara Meyer,
Phil Palmer, Federico Reuben, Josef Spodniak, Zsolt Sores i in.
Brała udział w polskich prawykonaniach utworów saksofonowych.

Michał Dymny

Michał Dymny (*1985) jest muzykiem improwizatorem. Gra na gitarze
elektrycznej, na której wykształcił indywidualny styl oparty między
innymi na technikach sonorystycznych i preparacjach instrumentu.
Współuczestniczył w przedsięwzięciach organizowanych przez krakowski
kolektyw Improvising Artists, a także w projektach o nazwie "Entropy"
oraz "Process - Laboratory of Intuition". Współpracuje z
improwizatorami z wielu krajów, brał udział w festiwalach: Audio Art,
Unsound, Sound Exchange, PAFME Festival, Paprika Jam (festiwal
improwizacji), Laboratorium Intuicji, 2nd RELATIVE (CROSS)HEARINGS
FEST w Budapeszcie, Art-Camp w Jászberény i innych. W latach 2008-2009
organizował Open Sessions - otwarte sesje muzyki swobodnie
improwizowanej wraz z klubem Święta Krowa w Krakowie oraz Radiem Art.
Obecnie angażuje się w liczne inicjatywy związane z improwizacją
kolektywną, współtworzy zespół Nucleon oraz komponuje muzykę teatralną
i filmową, działając między innymi w grupie Sound Ensemble. Ukończył
filmoznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Maria Anna Janicka

Maria Anna Janicka (*1985) Kompozytor (digital sound), skrzypek,
twórca instalacji dźwiękowych w tym soundscape.
W roku 2005 -studia na kierunku Digital Music na University
of Brighton w Wielkiej Brytanii. Ukończyła w roku 2008 z tytułem
Bachelor of Arts (Honours) in Digital Music.
Praca dyplomowa (Bachelor of Arts (Honours) in Digital Music)
University of Brighton (2008)

KaBeL- My Audio Experience (Moje Dźwiękowe Przeżycie)
- Instalacja dźwiękowa złożona z trzech autorskich kompozycji
charakteryzujących przestrzeń trzech miast- Krakowa, Brighton
oraz Londynu, swego rodzaju dźwiękowa opowieść o tożsamości.
Studia na kierunku Studio Copmosition na Goldsmith College
w Londynie w Wielkiej Brytanii. Ukończyła w roku 2010 z tytułem
Master of Arts. Praca dyplomowa (Master of Arts in Studio Composition) Goldsmith College w Londynie (2010)

Portfolio składające się z trzech projektów:
KITCHEN – Sound from the Past – Instalacja dźwiękowa
Really?- Music for Performance- Muzyka do spektaklu dyplomowego
Music for Image- Kompozycje dźwiękowe do filmów
Sound instalations
2011 występy z formacją HiQ (skrzypce elektryczne, efekty dźwiękowe)
na zaproszenie Rektora Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi z okazji
otwarcia budynku Nowych Mediów, na zaproszenie Uniwersytetu
Jagiellońskiego oraz w ramach Festiwalu Audio Art
1/2000 Audio Art Festival – My Kraków, Brighton, London Audio
Experience sound installation
09/2007 udział w warsztatach w ramach Audio Art Warszawa

Centrum Sztuki Współczesnej pod kierunkiem kompozytorów:
Krzysztofa Knittla oraz Tadeusza Wieleckiego
08/2007 udźwiękawianie filmu reklamowego
(angielskiej firmy drukarskiej R.R. Donnelly)
02/2006- 01/2007 kompozycje muzyczne do dziesięciu czołówek
dla TVP Historia

11/2000- dzwonnik w kompozycji Llorenca Barbera Symfonia
Dzownów Miasta w ramach Festiwalu Audio Art
Praca w filmie
2011- asystent operatora dźwięku Moniki Krzanowskiej na planie serialu
Układ Warszawski reż. Katarzyna Adamik, Łukasz Jaworski (produkcja TVN)
2011- asystent operatora dźwięku Moniki Krzanowskiej na planie Listy
do M. reż. Mitja Okorn (produkcja TVN)
2011- asystent operatora dźwięku Moniki Krzanowskiej na planie
Los Numeros reż. Ryszard Zatorski (produkcja TVN)
09/2009- asystent operatora dźwięku na planie Incydent reż. Jan Kwieciński
10/2007- 11/2007 efekty specjalne (sample) do czołówki programu
kulinarnego Roberta Makłowicza - Makłowicz w podróży dla TVP1
08/2007 praktyki u operatora dźwięku Jacka Hameli na planie serialu
kryminalnego Trzeci Oficer reż. Macieja Dejczera
08/2007 praktyki u Anny Malarowskiej przy udźwiękawianiu
serialu reż. Mirosława Gronowskiego Determinator

Michał Gorczyca

Michał Gorczyca (*1975) – muzyk, kompozytor, od 1996 roku
występuje jako DJ Dokuro, współpracuje z grupą Muzyka Centrum
oraz współtworzy grupę Fractal Beats. Prezes i współzałożyciel
Stowarzyszenia Commbo zajmującego się tworzeniem
i propagowaniem kultury audiowizualnej w kraju i za granicą.
Współpracował przy wielu projektach artystycznych z m.in. Jankiem Simonem,
Karoliną Kowalską i Martą Deskur. Wspólnie z Joanną Warszą stworzyli
postfuturystyczną akcję „Bżuh Mózeum” (MN, Kraków, 2009).
Twórca muzyki do spektakli Mai Kleczewskiej „Opowieści Lasku
Wiedeńskiego” (2008) oraz „Zmierzch bogów” (2010). Z Edwardem
Gilem-Deskurem (Edee Dee) robił muzykę do takich przedstawień
teatralnych jak „Werter w Nowym Jorku” (2006) i „Leonce i Lena” (2007)
reż. Michał Borczuch. Będąc dzieckiem debiutował jako aktor
w teatrze Cricot2 Tadeusza Kantora („Niech sczezną artyści”, 1988).

Andrzej Skwarek

Andrzej Skwarek (*1971) ukończył Państwowe Liceum Muzyczne
w 1990 roku (chodził do jednej klasy z Rafałem Mazurem).
W trakcie studiów na krakowskiej Akademii Muzycznej
(ukończonej w klasie wiolonczeli prof. Leona Soleckiego w 1995 r.)
najbardziej go interesowała muzyka kameralna. Wraz kolegami,
tworząc kwartek smyczkowy, zwiedził Europę grając koncerty na ulicy.
Był również członkiem-założycielem orkiestry Młodzi Kameraliści Krakowscy.
Zespół (który przeistoczył się w Orkiestrę Sinfonietta Cracovia)
opuścił na własne życzenie w 1996 roku.

Lata 1996-1999 spowił mrok.

W 2000 roku powrócił do muzyki i stać się członkiem hardcorowego
zespołu Wu-Hae, z którym nie rozstaje się do dzisiaj.
W latach 2003-2005 był klawiszowcem zespołu Pudelsi, który opuścił
wraz z Maćkiem Maleńczukiem. Zajmuje się szeroko rozumianą
muzyką alternatywną, a najbardziej lubi improwizować na wiolonczeli.
Potrafi obsłużyć klawiaturę i gitarę basową.
Od 2004 jest związany z zespołem Z'umba, grającym muzykę opartą
na gruzińskim folklorze. Wraz z nim występował na wielu prestiżowych
imprezach (m.in. Transkaukazja, Rozstaje). Najbardziej na świecie
nienawidzi zakutych łbów zawierających zamknięte umysły.


HiQ Manggha 2012 from HiQ on Vimeo.	PALIMPSEST 2013 from HiQ on Vimeo.	HiQ Manggha 2013 from HiQ on Vimeo.	HiQ - Haiku - performance Audio Art Festival 22.11.2011 from MOCAK on Vimeo.